Poremećaj disanja u su respiratorni poremećaji koje karakteriše ponavljajući delimični ili potpuni prestanak disanja koji rezultira mnoštvom noćnih i dnevnih simptoma. Poremećaj disanja u snu se može smatrati spektrom poremećaja disanja u rasponu od benignog hrkanja do opstruktivne apneje u snu (OSA) u zavisnosti od različitog stepena opstrukcije disajnih puteva.
Primarno hrkanje je rana faza u kojoj se bolesnici javljaju bez ikakvih dnevnih simptoma ili dokaza opstrukcije. Sindrom otpora gornjih disajnih puteva (UARS) sledi kada simptomi počnu da se pojavljuju tokom dana ili noći sa povećanjem otpora gornjih disajnih puteva. Kada je otpor gornjih disajnih puteva dovoljno značajan da proizvede hipoksemiju ili hiperkapniju bez dokaza potpune opstrukcije disajnih puteva, to se naziva opstruktivna hipopneja.
OSA je najteži oblik poremećaja disanja u snu sa dokazima povremene ili potpune opstrukcije disajnih puteva.
Prema podacima iz literature, prevalencija OSA kod dece varira između 1-5% u zavisnosti od populacije i starosne grupe, a prevalencija uobičajenog hrkanja do 27,5%.
Prevalencija je značajno veća kod gojazne dece, dece sa Daunovim sindromom, cerebralnom paralizom, prevremeno rođene dece i dece sa kraniofacijalnim anomalijama. Dosadašnja istraživanja su pokazala da je prevalencija četiri do pet puta veća kod gojazne dece.
Nedijagnostikovana i nelečena opstruktivna apneja u snu može dovesti do hipertenzije, kardiovaskularanih bolesti, metaboličkih poremećaja, gojaznosti i neuropsihijatrijskih i razvojnih problema.
Pored posledica na fizičko i mentalno zdravlje dece, efekti poremećaja disanja u snu mogu imati veliki uticaj na psihosocijalni život dece i njihove porodice. Zbog toga, idetinfikacija dece sa mogućim pormećajem disanja u snu u ambulantama opšte pedijatrije može značajno uticati na zdravlje i dobrobit dece i njihovim porodica.
Autor: Nevena Jovičić, Univerzitetska dečja klinika Beograd
