Uspravljanje, hod uz pridržavanje, okret i samostalni hod predstavljaju krunu neurološkog razvoja svakog odojčeta. Novostečena samostalnost, koja je u vezi sa otkrivanjem novih sadržaja u životu je u neraskidivoj vezi sa daljim otkrivanjem sveta oko nas i predstavlja uvek „jednu stepenicu više“ u razvoju svake jedinke.
Psihomotorni razvoj predstavlja u tom smislu sled događaja koji se odigravaju po tačno utvrđenim pravilima koja se moraju rutinski poznavati, da bi se eventualna odstupanja mogla na vreme prepoznati, takvi pacijenti selektovati kao kandidati za dodatna ispitivanja i dijagnostiku, jer je rana dijagnoza „conditio sine qua non“ kako za pravovremenu terapiju, tako i za davanje adekvatnog genetskog saveta u cilju udaljene prevencije pojave određenih bolesti i stanja koja imaju svoju molekularno-genetsku etiologiju.
Uzroci nepravilnog hoda, ili nemogudnost hoda udruženi sa različitim drugim urođenim/ stečenim/razvojnim uzrasno zavisnim deficitima impliciraju veoma često multidisciplinarni pristup, širok dijapazon ispitivanja, koji neizostavno mora biti koordinisan od strane izabranog pedijatra, koji je po svojoj funkciji inicijator, moderator, planer i strateg kompletnog dijagnostičko terapijskog tretmana.
Uzroci nepravilnog hoda se mogu nadi u širokoj lepezi urođenih bolesti i stanja, poput različitih naslednih bolesti mišida i nerava, zatim različitih urođenih anomalija poput npr. okultnog spinalnog dizrafizma i sl.
Svi navedeni problemi koji u svojoj osnovi imaju poremedenu statiku i hod kasnije mogu dati veliki broj različitih deformiteta i poremedaja koštano-zglobnog sistema, sa značajnim stopom morbiditeta i umanjenjem kvaliteta života, uz povedane troškove lečenja i rehabilitacije kasnijem životnom dobu.
